Piet Vorstermans, 40 jaar trouwe dienst

Al meer dan 40 jaar werkt Piet Vorstermans bij Vitelia Agrocultuur in Lottum. Piet, inmiddels 63 jaar, is opgegroeid op het gemengd bedrijf van zijn ouders in Sevenum. Hij wilde in zijn jeugd varkensboer worden, maar het is uiteindelijk allemaal net iets anders gelopen dan dat Piet destijds in gedachten had. Na 40 jaar trouwe dienst plakt hij er met plezier nog een paar jaartjes aan vast. Tijd voor het levensverhaal van ‘unne echte Sérumse’ die zijn leven voortzette in het hart van de boomkwekerij in Lottum.

Via LLTB-afdeling Lottum en SaWeCo naar Vitelia Agrocultuur

40 jaar dat is een hele tijd, hoe is jouw carrière verlopen?

Ik wilde graag boer worden dus ging ik, toen ik de MAVO in Grubbenvorst met succes had afgerond, naar de Middelbare Landbouwschool en vervolgens naar de Praktijkschool in Horst. Ik had het diploma net op zak toen ik door de KI werd gevraagd of ik geen interesse had om de cursus Varkensinseminator te volgen. Er was destijds een tekort aan inseminators en het leek me wel interessant, dus waarom niet dacht ik bij mezelf. Helaas moest ik, toen ik de cursus afgerond had, eerst in militaire dienst. Ik werkte daarnaast op zaterdag voor de KI in Helden waar ik na mijn dienstperiode een vaste baan heb gekregen.

Joep Bovee, die destijds zaakvoerder bij CHV in Sevenum was, vroeg me of ik geen interesse had om de twee jaar durende zaakvoerderscursus bij de LLTB in Roermond te volgen.

Ik had inmiddels Mieke, mijn huidige vrouw, leren kennen in Lottum. Zoals dat in een dorp gaat kreeg men hier ‘lucht’ van. Zo kwam ik als inseminator bij Ben Vervoort uit Lottum en Ben wist dat ik de zaakvoerderscursus volgde en in Lottum verkering had. Dus vroeg Ben me of ik geen interesse had om zaakvoeder bij de LLTB-afdeling Lottum te worden.

Ik was nog maar 22, moest nog een jaar lang 1 dag in de week naar de zaakvoerderscursus en vond mezelf toch nog wel jong voor deze functie. Maar ze bleven me maar vragen dus ben ik uiteindelijk toch maar overstag gegaan en heb gesolliciteerd.

Ik herinner me nog de gesprekken in Lottum en Roermond. Ik zat daar in Lottum in een kleine ruimte, met gele muren van de rook, tegenover mensen van Interpolis, de LLTB en A&A accountants. Tijdens het gesprek werd de ene na de andere sigaret opgestoken. Er volgden nog enkele gesprekken en een oriënterend gesprek met het bestuur van de LLTB-afdeling Lottum. Uiteindelijk werd ik per 1 augustus 1981 op 23-jarige leeftijd aangenomen als zaakvoerder.

Oud-zaakvoerder Wim Kleeven heeft mij toen ingewerkt op administratief gebied en de verzekeringen, terwijl Hay Thielen het aanspreekpunt voor de klanten was in het magazijn, voor spuitadvies en meststoffen. We hadden een kleine winkel met bedrijfskleding, gereedschap, verf en diervoeders. Zakgoed werd een keer per week ’s middags thuisbezorgd met transportbedrijf Huub Bol uit Wanssum. In die tijd hadden we een 30-tal bulkvoerklanten. Wij namen de bestellingen op en landbouwbelang produceerde en leverde vervolgens deze bestellingen. De verkoopprijzen werden door landbouwbelang bepaald en wij kregen 40 cent provisie per 100 kg. Tevens hadden wij ook nog het debiteurenrisico.

Na een inwerkperiode van 6 maanden ging oud zaakvoerder Kleeven met de VUT en stond ik er op kantoor alleen voor.
Er waren in die tijd al veel boomkwekers actief in Lottum, maar hier had de LLTB-afdeling Lottum op wat kunstmest na nog geen producten voor. Het toeval wilde dat de buurman van mijn vrouw Mieke een depot had van boomkwekerijproducten van Amevo, een groothandel voor de plantaardige sector. Hij wilde hier vanaf waarna de LLTB-afdeling Lottum dit depot heeft overgenomen. Vanaf die tijd zijn we ons meer gaan profileren als toeleverancier van de boomkwekerij. Dit hebben we in de jaren daaropvolgend alleen maar verder uitgebreid.

Met Hay Thielen beschikten we over iemand met een flinke dosis kennis van de boomkwekerij waardoor de klantenkring alsmaar groeide, óók buiten Lottum.

Als LLTB-afdeling Lottum mochten we vanwege onderlinge afspraken niet buiten Lottum klanten beleveren. We leverden toch aan diverse kwekers buiten Lottum (Melderslo, Broekhuizen, Swolgen) omdat hier vraag naar was en wij de kennis in huis hadden. Uiteindelijk kreeg ik een telefoontje hierover van Jan Rutten, destijds zaakvoerder van SaWeCo.
SaWeCo was in 1974 ontstaan uit een fusie van de LLTB-afdelingen Swolgen, Meerlo, Blitterswijck, Oirlo en Castenray. De afspraak was dat we niet in elkaars gebieden zouden leveren. Maar Jan snapte ook wel dat de boomkwekers graag hun producten vanuit Lottum kregen dus ging SaWeCo uiteindelijk akkoord.

Ik kwam Jan regelmatig tegen in ‘het veld’ en we hebben altijd een goede verstandhouding gehad. Ook na de fusie van LLTB-afdeling Lottum met SaWeCo in 1995.

In 1995 zijn we samengegaan met SaWeCo en werd ik door Jan Rutten gevraagd of ik zaakvoeder wilde worden van het gefuseerde bedrijf. Dit aanbod heb ik afgeslagen. De plantaardige afdeling wilde ik wel doen maar het gedeelte mengvoeders was mij te omvangrijk. De plantaardige afdeling was nog steeds groeiende waardoor ik hier mijn handen meer dan vol aan had. En eerlijk gezegd had ik ook niet de ambitie om zaakvoeder van het geheel te worden. Dus bleef ik na de fusie in Lottum en werd verantwoordelijk voor de plantaardige tak van SaWeCo.


Heb jij je in die 40 jaar bij dezelfde werkgever nooit verveeld?
Nee zeker niet, we blijven in beweging hier! We zijn van de oude locatie van de LLTB-afdeling Lottum verhuisd naar een compleet nieuwe locatie aan de overkant van de straat aan de Zandterweg.

Na de herstructurering van SaWeCo in 1998 ontstond SaWeCo Agrocultuur, inmiddels bekend als Vitelia Agrocultuur. Toen heb ik een stapje teruggedaan en was niet langer eindverantwoordelijk voor de plantaardige tak. Dit beviel en bevalt me nog steeds prima. Het bedrijf groeide hard en Vitelia Agrocultuur telt momenteel 26 medewerkers. Omdat ik van nature meer een doener ben bevalt me mijn huidige functie uitstekend. Samen met collega Jos van de Pasch ben ik nu werkzaam als medewerker binnendienst en verzorgen we de inkoop, bestellingen en de administratie.

Variatie in mijn werk vind ik het mooiste wat er is. Geen dag is hetzelfde en er is altijd wat ‘loos’. Het enige wat ik mis ten opzichte van vroeger is het persoonlijke contact met de klant. Dit contact verloopt nu voornamelijk via de telefoon.


Waarop ben je trots?
Ik ben trots op hoe Vitelia Agrocultuur als bedrijf staat. Hetgeen er samen is neergezet en de wijze waarop we onze werkzaamheden en assortiment hebben uitgebreid. We hebben een enorme groei doorgemaakt en het resultaat mag er zijn, ieder jaar weer. We tellen met vestigingen in Lottum en Hazerswoude-Dorp mee als toeleverancier van de plantaardige sector. We zijn uitgegroeid tot een belangrijke landelijke speler in de markt die zich onderscheidt door betrouwbaarheid, afspraken nakomen en een hoog serviceniveau.

Waar ik in mijn tijd als zaakvoeder af en toe slapeloze nachten had van achterstallige betalingen van debiteuren, zou ik dat nu soms kunnen hebben van de automatisering. Ik ben dan wel een doorzetter, geduldig en misschien wel eens te perfectionistisch, maar de veranderingen en ontwikkelingen in de automatisering kan ik tegenwoordig moeilijk bijhouden. Ik weet dat we niet zonder kunnen en dat het vele voordelen biedt, dus probeer ik hier zo goed mogelijk mee om te gaan. Maar mijn eigen ‘harde schijf’ begint aardig vol te raken.


Wat ga je straks doen als je stopt met werken?
Ik wilde eigenlijk met pre-pensioen gaan, maar toen ik de vraag kreeg of ik niet parttime wilde blijven werken hoefde ik daar niet lang over na te denken.

Ik heb als hobby houtbewerking en mountainbiken en wil wat meer tijd gaan spenderen aan mijn familie. Onze dochter Heleen en zoon Niek wonen in de buurt en we zijn inmiddels de trotse opa en oma van twee kleinkinderen.

Op woensdag zijn we oppas opa en oma, maar een complete invulling van mijn vrije tijd heb ik (nog) niet. Dus ben ik, maar zeker ook mijn vrouw Mieke (Piet lacht), blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen om nog twee dagen in de week te werken. Dat doe ik dan ook nog met veel plezier!